وب سایت فرهنگی مذهبی مهدی الامم

گوش خود را به شنیدن خوبى‏‌ها عادت بده و به آنچه که به صلاح و درستى تو نمى‏ افزاید گوش مسپار؛ زیرا این کار، دل‏ ها را زنگار مى‏ زند و موجب سرزنش مى‏ شود.

خداوند اختیار همه کار‌ها را به مؤمن داده، اما این اختیار را به او نداده است که ذلیل باشد. مگر نشنیده اى که خداى تعالى مى فرماید: «عزت از آن خدا و رسولش و مؤمنین است»؟ پس، مؤمن عزیز است و ذلیل نیست. [در ادامه] فرمودند: مؤمن از کوه محکم‌تر است، زیرا از کوه با ضربات تیشه کم مى شود، اما با هیچ وسیله اى از دین مؤمن نمى توان کاست.

هر كه از معصيت‏هاى خدا لذّت بَرَد، خداوند او را خوار گرداند.

مردم، بنده دنيايند و به ظاهر، دم از دين مى‏ زنند و تا زمانى كه زندگی‏شان تأمين شود، از آن دفاع می‌كنند؛ امّا چون در بوته آزمايش قرار گيرند، ديندارانْ اندك‏ اند.

همانا اسراف با كمى بركت همراه است.

آن كه فردا را از عمر خويش بشمارد، [پدیده] مرگ را به گونه واقعی نمی شناسد.

دوستى ما را دست‏كم نگيريد، كه از باقياتِ صالحات (كارهاى خير ماندگار) است.

لغزشهاى مسلمانان را نجوييد كه هر كس لغزشهاى برادرش را پى جويد خداوند لغزشهاى او را پيگيرى مى‏ كند و هر كه را كه خداوند عيبجويى كند رسوايش مى‏ سازد هر چند در اندرون خانه خود باشد.

در طلب معاش خود كاهلى نكنيد كه پدران ما براى آن ‏مى‏ دويدند و آن را جستجو مى‏ كردند.

محبوبترين كارها نزد خداوند عز و جل، نماز است و آن آخرين سفارش پيامبران مى ‏باشد.

بخشش كارگزاران از اموال مسلمانان، ظلم و خيانت است.

زندانى [واقعى] كسى است كه دنيايش او را از آخرتش باز داشته باشد.

به پدران خود خوبى كنيد، تا پسرانتان هم به شما خوبى كنند.

آن كس كه به چيزى عشق ورزد، آن عشق، چشم او را كور و قلبش را بيمار مى كند. چنين فردى با چشم ناسالم مى نگرد و با گوش ناشنوا مى شنود.

قوام شريعت، « امر به معروف و نهى از منكر » است.

هر كه جوياى رياست باشد، نابود شود.

برادران، سه گروه‌‏اند: دسته‌‏اى از آنان ، مانند غذايند كه هميشه بدان، نياز است و آن، خردمند است. دسته دوم، مانند بيمارى و آفت است و آن، نادان است. گروه سوم، مانند داروست و آن، حكيم است.

عزّت مؤمن در بى‌نیازى و طمع نداشتن او به مال و زندگى دیگران است.

پرسيدند: فقر چيست؟ فرمود: «آزمندى نفس به هر چيز».

دعاى مؤمن از سه حال خارج نيست: يا برايش ذخيره مى‏ گردد، يا در دنيا برآورده مى‏ شود، يا بلايى را كه مى‏ خواهد به او برسد، دفع مى ‏شود.