وب سایت فرهنگی مذهبی مهدی الامم

اين، عيد كسى است كه خداوند، روزه او را پذيرفته و عبادتش را قبول كرده است و هر روزى كه در آن، خدا معصيت نشود، آن روز عيد است.

مزاح و شوخي - هاي زياد و بيجا - شخصيّت و وقار انسان را از بين مي برد، و چه بسا افراد ساکت داراي شخصيّت و وقار عظيمي مي باشند.

فرمود: در دنيا چنان برنامه ريزي کن - از نظر اقتصاد و صرفه جوئي و... - مثل آن که مي خواهي هميشه دوام داشته باشي، و نسبت به آخرت به نوعي حرکت و کار کن مثل اين که فردا خواهي مُرد.

كسى كه در دلش هوايى جز خشنودى خدا خطور نكند، من ضمانت مى ‏كنم كه خداوند دعايش را مستجاب كند.

قلب دوستدار خدا، خستگى براى خدا را بسيار دوست دارد و قلب بى ‏خبر از ياد خدا، آسايش را دوست دارد.

كسى كه نياز مؤمنى را بدون هيچگونه كوچك كردن او برطرف نمايد خداوند متعال او را در بهشت جای خواهد داد.

بنده ديگران مباش، در حالى كه خداوند تو را آزاد آفريده است.

انسان همراه كسى محشور مى‏ شود كه او را دوست بدارد.

خداوند محمّد را برانگيخت تا رحمتى براى جهانيان باشد و نعمت خود را تمام كند.

معاشرت و رفت و آمد با خويشاوندان، حساب روز قيامت را بر انسان آسان می‌كند.

اگر دينت را تابع دنيايت كنى، دين و دنيايت، هر دو را از بين برده‏ اى و در آخرت از زيانكاران خواهى بود، اما اگر دنياى خود را تابع دينت كنى دين و دنيايت، هر دو را به دست آورده‏ اى و در آخرت از رستگاران خواهى بود.

پيامبر خدا هرگاه از مجلسى‏ بر مى‏ خاست، اگر چه زمانى كوتاه در آن جا نشسته بود، بيست و پنج مرتبه از خدا آمرزش مى‏ طلبيد

مؤمن از كوه سخت‏تر است. از كوه كم‏ مى ‏شود اما از دين‏ مؤمن چيزى‏ كاسته نمى ‏گردد.

و اما علت وقوع غیبت (که درک آن برای شما مشکل است) آن است که خداوند در قرآن فرموده: « ای مؤمنان از چیزهایی نپرسید كه اگـر آشكـارتـان شـود، بـدتـان آيـد »

قرآن را نيكو تلاوت كنيد كه سودمندترين داستانها است و از آن شفا بجوييد كه شفاى سينه ها است

حضرت علی علیه السلام درباره آيه (و سهم خود را از دنيا فراموش مكن) فرمود : [يعنى] سلامت ، توانايى ، فرصت ، جوانى و شادابى‏ ات را فراموش مكن ، تا با آنها ، آخرت را به دست آورى

پيامبر خدا فرمود: پروردگارم هفت چيز را به من سفارش كرد: براى او در نهان و آشكار، اخلاص ورزم؛ از كسى كه به من ستم مى‏ كند، بگذرم؛ به كسى كه مرا محروم مى‏ دارد، عطا كنم؛ با كسى كه با من قطعِ رابطه مى‏ كند، بپيوندم؛ سكوتم، فكر كردن باشد؛ و نگاهم عبرت‏ آموزى باشد

من خوش ندارم كه كسى‏ نعمتى از خدا داشته باشد و آن را اظهار نكند.

بزرگترين توانگرى، چشم نداشتن ‏به مال مردم است.

چگونگى بهره‏ مندى از وجود من در دوران غیبتم، همچون بهره‏اى است که از خورشید مى ‏برند، آن‏گاه که ابر آن را از دیدگان نهان مى‏ کند.